Het verhaal van Neerja Bhanot - Het meisje dat terrorisme in het gezicht sloeg en een held werd die India nooit zou vergeten
Het moet een trots moment zijn geweest voor haar ouders toen ze postuum werd geëerd met de Ashok Chakra in 1987, maar haar afwezigheid in hun leven zou meer dan ooit pijn hebben gedaan. De leegte die ze in hun leven achterliet, moet hun hart hebben doen bloeden. Ze verloren een dochter, een verlies dat nooit vervangen kon worden. Vijfde september 1986 was de dag dat Neerja Bhanot, een model en stewardess, werd gedood tijdens de Pan-Am-Flight-73-kaping en het is een verhaal dat India nooit zal vergeten.
Neerja zou praten over de training die Pan Am altijd gaf, inclusief wat te doen in geval van een kaping. Eens zei mijn moeder tegen haar: Agar aisa kuch hua, je rent gewoon weg. Neerja antwoordde: Mama, tumhari jaisi maa hongi to is desh ka kya hoga? Mar jaoongi lekin bhagoongi nahin herinnerde zich Aneesh Bhanot, de broer van Neerja in een interview. Neerja Bhanot kwam haar belofte na. Ze vocht om levens te redden tot haar laatste ademtocht. Twee dagen later zou ze 23 zijn geworden. Hier is het verhaal van hoe Neerja Bhanot, een gewoon 23-jarig meisje, 360 levens wist te redden op een gekaapte vlucht en de jongste ontvanger werd van Ashok Chakra, India's hoogste militaire onderscheiding in vredestijd. onderscheiding voor moed, moedige actie of zelfopoffering buiten het slagveld.
beste backpacktent voor 2
Het was 5 september 1986. De Pan Am-vlucht 73 zou vanuit Karachi vertrekken en via Frakfurt naar New York vliegen. Neerja Bhanot was aan boord als senior flight purser op Pan Am-vlucht 73 op die ongeduldige dag. Vier gewapende terroristen verkleed als beveiligers van de luchthaven van Karachi gingen aan boord van het vliegtuig op de internationale luchthaven van Jinnah in Karachi. Het vliegtuig is gekaapt. Toen Neerja Bhanot de cockpitbemanning probeerde te waarschuwen, hield de terrorist haar bij haar paardenstaart vast. Ze slaagde er nog steeds in om via een geheime code een waarschuwing te geven. De cockpitbemanning ontsnapte onmiddellijk, volgens hun mandaat, zodat het vliegtuig niet met geweld kon worden gevlogen.
De terroristen dreigden Rajesh Kumar, een passagier van de vlucht, neer te schieten als de cockpitbemanning niet binnen 15 minuten naar het vliegtuig werd teruggebracht. Rajesh werd doodgeschoten en zijn lichaam werd uit het vliegtuig gegooid. De cockpitbemanning was weg en de enige persoon die de dag had kunnen redden was Neerja. Ze nam de leiding en vocht door, niet voor zichzelf maar voor de 360 mensen die in het vliegtuig vastzaten. De terroristen hielden het cabinepersoneel onder schot en bevalen hen paspoorten van de passagiers te verzamelen. Wetende dat ze de Amerikanen onder hen zouden neerschieten, verstopte Neerja snel hun paspoorten en gooide zelfs een paar van de vuilstortkoker. Er waren 41 Amerikanen aan boord, slechts twee stierven.
Zeventien uur later openden de terroristen het vuur. Ze waren gewapend met geweren, pistolen, granaten en plastic explosievengordels. Neerja Bhanot zette alle angsten opzij en nam de leiding. Ze gebruikte haar tegenwoordigheid van geest om bij de nooduitgang te komen. Nee, ze is niet gevlucht. Ze kon het niet. Ze was een patriot, ze kon geen onschuldige mannen, vrouwen en kinderen zien bloeden door de handen van deze terroristen. Ze opende de nooduitgang en hielp de passagiers bij het evacueren van het vliegtuig. Ze werd doodgeschoten terwijl ze drie kinderen beschermde. Ze kreeg een kogel om andere mensen te beschermen. Ze stierf tijdens haar strijd tegen terrorisme. Ze gaf haar leven op om de mensheid te beschermen. Ze leefde een moedig leven en stierf als een held. Twintig mensen kwamen om bij die kaping. Neerja stierf zodat 360 anderen konden leven.
Onze eerste reactie op het nieuws was van shock, wanhoop en enige woede. In die tijd hadden we alleen Doordarshan, dus informatie was moeilijk te krijgen. Mijn moeder was er echter zeker van dat ze niet terug zou komen. Haar broer herinnerde zich die gruwelijke, ongeduldige dag die zijn familie misschien nooit zal vergeten.
Neerja was de ‘laado’ van de familie, de jongste en meest verwende. Mijn ouders hadden haar gewenst, en in een nieuwsartikel na haar dood had mijn vader verteld hoe, toen ze werd geboren op 7 september 1962, de moeder van de kraamafdeling hier in het Chandigarh-ziekenhuis belde om te informeren dat het een meisje is. Tot haar verbazing bedankte hij haar dubbel, want Neerja was een gebed verhoord na twee zoons, 30 jaar later, deze herinnering die haar broer deelt, maakt onze ogen nog steeds vochtig. Neerja was het soort dapper hart waarover we alleen in verhalen horen.
Je offer is niet verloren gegaan, Neerja. De natie zal je altijd herinneren, als het dappere jonge meisje dat terrorisme in het gezicht sloeg en zich voor de komende generaties als een held ontpopt.
gore-tex regenbroek
Wat denk je er van?
Begin een gesprek, geen vuur. Post met vriendelijkheid.
Plaats een reactie
