Waarom moderne relaties vandaag zo gemakkelijk uit elkaar vallen
Waarom zijn relaties tegenwoordig zo moeilijk? Waarom falen we elke keer in liefde, ondanks zo ons best doen? Waarom zijn mensen plotseling zo onbekwaam geworden om relaties blijvend te maken? Zijn we vergeten lief te hebben? Of erger nog, vergeten wat liefde is?
vrouwtje opstaan en plassen
We zijn niet voorbereid. We zijn niet voorbereid op de offers, op de compromissen, op de onvoorwaardelijke liefde. We zijn niet klaar om alles te investeren wat nodig is om een relatie te laten slagen. We willen dat alles gemakkelijk is. We zijn opgevers. Het enige dat nodig is, is een enkele hindernis om ons overeind te laten vallen. We laten onze liefde niet groeien, we laten het voor de tijd los.
Het is geen liefde die we zoeken, alleen opwinding en opwinding in het leven. We willen iemand om films te kijken en mee te feesten, niet iemand die ons zelfs in onze diepste stiltes begrijpt. We brengen samen tijd door, we maken geen herinneringen. We willen het saaie leven niet. We willen geen partner voor het leven, alleen iemand die ons het gevoel kan geven dat we leven, op dit moment. Als de opwinding wegebt, ontdekken we dat niemand ons ooit heeft voorbereid op het alledaagse. We geloven niet in de schoonheid van voorspelbaarheid omdat we te verblind zijn door de sensatie van avontuur.
We dompelen ons onder in de onbeduidende dingen van het stadsleven en laten geen ruimte over voor liefde. We hebben geen tijd om lief te hebben, we hebben geen geduld om met relaties om te gaan. We hebben het druk met mensen die materialistische dromen najagen en er is geen ruimte om lief te hebben. Relaties zijn niets meer dan gemak.
We zoeken onmiddellijke voldoening in alles wat we doen - de dingen die we online plaatsen, de carrières die we kiezen en de mensen op wie we verliefd worden. We brengen liever een uur door met elk honderd mensen dan een dag met één. Wij geloven in het hebben van 'opties'. We zijn 'sociale' mensen. Wij geloven meer in het ontmoeten van mensen dan in het leren kennen. We zijn hebzuchtig. We willen alles hebben. We gaan relaties aan bij de minste aantrekkingskracht en stappen eruit zodra we iemand beter vinden. We willen niet het beste in die ene persoon naar boven halen. We willen dat ze perfect zijn. We daten met veel mensen, maar geven ze zelden een echte kans. We zijn in iedereen teleurgesteld. Blijkbaar is niets onze tijd en geduld waard - zelfs de liefde niet.
Technologie heeft ons dichterbij gebracht, zo dichtbij dat het onmogelijk is om te ademen. Onze fysieke aanwezigheid is vervangen door sms'jes, spraakberichten, Snapchats en videogesprekken. We hebben geen behoefte meer om tijd samen door te brengen. We hebben al teveel van elkaar. Er valt niets meer over te praten.
hoe je schokkerig kunt maken zonder een dehydrator
We zijn een generatie 'zwervers' die niet te lang op één plek zouden blijven. Iedereen is fobisch voor toewijding. We geloven dat we niet bedoeld zijn voor relaties. We willen niet settelen. Zelfs de gedachte eraan is eng. We kunnen ons niet voorstellen dat we de rest van ons leven bij één persoon zijn. We lopen weg. We verachten bestendigheid alsof het een sociaal kwaad is. We geloven graag dat we 'anders' zijn dan de rest. We geloven graag dat we ons niet aan sociale normen houden.
We zijn een generatie die zichzelf 'seksueel bevrijd' noemt. We kunnen seks onderscheiden van liefde, zo denken we. Wij zijn de hook-up-break-up-generatie. We hebben eerst seks en beslissen dan of we van iemand willen houden. Seks komt gemakkelijk, loyaliteit niet. Seks worden is het nieuwe dronken worden. Je doet het niet omdat je van de ander houdt, maar omdat je je goed wilt voelen. Het is alle tijdelijke vervulling die we nodig hebben. Seks buiten relaties is geen taboe meer. Relaties zijn niet meer zo eenvoudig. Er zijn open relaties, vrienden met voordelen, causale affaires, one-night stands, geen verplichtingen - we hebben heel weinig exclusiviteit voor liefde in ons leven gelaten.
Wij zijn de praktische generatie die alleen door logica draait. We weten niet meer hoe we als een gek meer moeten liefhebben. We zouden niet naar een ver land vliegen om iemand te zien van wie we houden. We zouden uit elkaar gaan omdat, lange afstand. We zijn te gevoelig voor liefde. Te verstandig voor ons eigen bestwil.
We zijn een bange generatie - bang om verliefd te worden, bang om ons te binden, bang om te vallen, bang om gekwetst te worden, bang om ons hart te breken. We laten niemand binnen, noch stappen we uit en houden we onvoorwaardelijk van iemand. We loeren achter muren die we zelf hebben gecreëerd, op zoek naar liefde en rennen weg op het moment dat we die echt vinden. We kunnen het ineens 'niet aan'. We willen niet kwetsbaar zijn. We willen onze ziel aan niemand blootgeven. We zijn te bewaakt.
We waarderen relaties niet eens meer. We lieten de meest geweldige mensen los voor 'de andere vissen in de zee'. We beschouwen ze niet meer als heilig.
kun je een slaapzak wassen
Er is niets dat we niet zouden kunnen veroveren in deze wereld, en toch, hier zijn we ham-fisted in het spel van liefde - het meest basale menselijke instinct. Evolutie, noemen ze het.
Wat denk je er van?
Begin een gesprek, geen vuur. Post met vriendelijkheid.
Plaats een reactie
