Ik heb een avond doorgebracht met Ma Anand Sheela en besefte dat ze met 70 jaar veel cooler is dan dat we in de twintig zijn
Weet je hoe je soms een binge naar iets op Netflix kijkt en je vastzit aan een bepaald personage en je verdomme voelt, ik wil deze persoon in het echt ontmoeten? Maar als je een documentairereeks bekijkt over iets waar je je hele jeugd door gefascineerd bent geweest, voel je je op een heel andere manier geïntrigeerd. Dit zijn echte mensen die praten over het echte leven en dingen en dingen die ze hebben meegemaakt en die je op een ander niveau raken.
Mijn kennismaking met Osho en de leringen van Rajneesh was het kijken naar mijn ouders die zijn leringen lazen en ernaar luisterden, terwijl ik de bruikbaarheid en de manier van leven die hij predikte, bewonderde. Ik werd weggepoetst en verteld dat ik 'te jong' was om het te begrijpen, en daarom vond ik later in mijn leven, toen ik literatuur als majoor begon, mijn eigen weg door dit rijk. Ma Anand Sheela was zeker een onderwerp van interesse, maar de 19-jarige ik ruilde deze nieuw gevonden lawine aan informatie in voor Shakespeare en dit ging gewoon op de achtergrond van een 'to-do'-lijst die bestond uit boeken en mensen die ik nodig had om later in het leven te onderzoeken.
Gesneden tot 2018, Wild Wild Country releases op Netflix en wat ik dacht dat een geweldige binge-watch in het weekend zou zijn, verandert in een esthetische ervaring die ik niet in woorden kan uitdrukken. Ik voelde een steek van vertrouwde angst mezelf vervloeken over hoe en waarom ik waarschijnlijk niet meer van Ma Anand Sheela had kunnen lezen of zien lang voordat ze een cult-millennial-icoon voor ons allemaal werd.
Desalniettemin, de reis om mijn dorst naar kennis te lessen en een hernieuwde 'bucketlist' toevoeging van de droom om dit raadsel in het echte leven te ontmoeten, prikte me als een bij die aan mijn ader nipt, die me blijft vasthouden en me pijn doet tot zijn missie is voltooid.
Een snelle Google-zoekopdracht gaf me de basisfeiten over haar, inclusief hoe ze absoluut benaderbaar is via het juiste kanaal en ook dat het helaas 34 jaar geleden is dat ze haar thuisland India bezocht. Dus hoewel het een vooruitziende droom was om de kans te krijgen om haar misschien te ontmoeten of haar te interviewen in India, klonk het gekke idee om te sparen om daadwerkelijk een reis naar Zwitserland te plannen en haar om een ontmoeting te vragen, minder bizar.
Wat begon als een grap, ik begon het werkelijkheid te laten worden en iedereen over haar en mijn nieuwe fandom te vertellen. Een paar maanden geleden kwam ik erachter dat Ma Anand Sheela gepland stond om India te bezoeken voor een tournee om haar memoires op Osho te promoten en ook om gewoon contact te maken met het land dat ze ooit 'thuis' noemde. Ze toert momenteel door India Nippen aan gedachten en Mensen voor de mensheid , die haar bezoek aan het land hebben georganiseerd en ons een voorproefje hebben gegeven van hoe het voelt om de ademruimte te delen met een raadselachtige vrouw.
Ik had het goedaardige genoegen en kreeg de krankzinnige kans om een hele avond met haar door te brengen tijdens verschillende rondes van drankjes en diner dankzij het dynamische duo van Anuj Batra en Disha Batra van Lusso- All Things Luxury , die gastheren waren van Ma Anand Sheela en het gesprek gaande hielden met al hun gasten.
Het maakt niet uit hoeveel je weet over deze dynamische vrouw, als ze een kamer binnenkomt, zullen alle hoofden zich omdraaien. Het is bijna alsof haar aura en haar sfeer magnetisch is en je zult je afvragen of de wijn je hard raakt, maar in werkelijkheid zijn het haar toespraken en anekdotes over het leven die bijna ondergedompeld zijn in een potente kennis.
'Noem me alsjeblieft Sheela', grapt ze terwijl iemand haar aanspreekt als 'mevrouw'. 'Ik weet dat jullie allemaal vragen hebben, dus stel ze alsjeblieft', ze pakt gracieus de bank en lacht met een glas wijn dat minder sprankelt dan haar warme glimlach.
Dus onze lieftallige 'Sheela', zoals we haar allemaal beginnen te noemen, legt uit dat ze alleen maar kunst wilde studeren. Ze was oorspronkelijk naar de VS gegaan om kunst te studeren en een leerling te worden van Ed Harding. Toen ze haar ouders bezocht, ontmoette ze Bhagwan en nou ja, het leven nam een complete wending voor haar. Ze zei dat ze begon te genieten van de kunst van het leven boven de kunst die werd getekend en aan muren werd opgehangen.
Iemand vroeg haar toen snel dat ze, zelfs na alles wat er uiteindelijk, in de afgelopen twintig jaar is gebeurd, van hem blijft houden? 'Ik was misschien verdwaald in het moment, maar ik kon nooit loslaten wat ik van hem had geleerd. Het was allemaal mijn winst. Je zou een oorbel of een ring kunnen verliezen, maar geen liefde, het is de grootste diamant die er is, het is het sieraad van het leven, 'zei ze.
Ze vertelde ons wat de grootste les was en dat ene ding dat ze van Bhagwan had geleerd. Het aanvaarden van het leven zonder oordeel of zonder enige verwachting. Liefde oordeelt niet en verwacht ook niet, 'zei ze. Het gesprek werd sterk gedomineerd door de onderwerpen liefde, seks, relaties en hoe de een van de ander houdt zonder er eigenaar van te zijn. De kamer was vol met mensen van alle leeftijdsgroepen en je weet vandaag, of je de drang kunt weerstaan om je telefoon te checken en gewoon nergens aan te friemelen (zelfs niet opstaan om je glas wijn bij te vullen) simpelweg omdat je diep geïnteresseerd bent in wat de ander te zeggen heeft, is dat een belangrijke indicator van de kracht van een mooi gesprek.
Met Ma Anand Sheela zochten we geen van allen, maar zaten we vast aan elk woord dat ze sprak.
Een van de meest interessante punten van ons gesprek kwam toen ze ons kleine feiten vertelde over haar leven en dingen om haar heen, allemaal nauwgezette informatie, maar niettemin fascinerend. Ze legde uit dat de eigenaar, toen ze een huis wilde kopen, de voorwaarde had gesteld dat ze het alleen kon kopen als ze de bijbehorende wijnkelder kocht. Het had meer dan 2000 flessen voortreffelijke wijn en voor de prijs van al die wijn kocht ik dat huis voor mezelf! ' riep ze uit. Vraagt u zich af waar al die wijn is? Sheela lacht terwijl ze uitlegt, een deel ervan heb ik gedronken, de rust heb ik gedeeld met mijn patiënten, mijn team en vrienden. '
Ik was zenuwachtig en even opgewonden om mijn vraag ter sprake te brengen. Nadat ik mijn gedachte onder woorden had gebracht, stak ik mijn hand op en ze glimlachte naar me en keek me aan. Mijn vraag gaat over verlies. Als je van iemand houdt en hij of zij al een hele tijd weg is, valt het je op een mooie dag op dat je plotseling bent vergeten hoe hun stem klonk, of hoe hun aanraking voelde, en dat je je schuldig voelt als je je afvraagt of je ze vergeet. Heb je ooit zo gevoeld voor hem (Bhagwan) en hoe ga je ermee om? Ik vroeg. Ze neemt een slok, haalt diep adem en geeft me een zin die alles verklaart. 'Schuldgevoel is een langzaam vergif.' Ze voegde eraan toe: 'Of ze nu zijn overleden en verder zijn gegaan of je bent met iemand anders en je bent verder gegaan, dit schuldgevoel eet je soms op. Maar het is prima om je gewoon goed te voelen en niet schuldig, dat is het leven.
Mijn volgende vraag was een uitbreiding ervan en een vraag die me ook na het bekijken van de documentaire was bijgebleven. Heeft u spijt van? (oké, hoe kan ik dat niet vragen!) ze lacht en zegt NEE, NEE! Ik heb je al verteld over de acceptatie van het leven. Het laat geen ruimte voor spijt. Na deze prachtige tafel met vragen en diepe, eigenaardige antwoorden, bracht een van ons de volgende voor de hand liggende vraag naar voren over de waanzinnige hoeveelheid Rolls Royce die de Bhagwan bezat. Ze lacht gewoon en steekt haar hand op terwijl ze uitroept dat ik me daar schuldig aan ben. Je weet dat hij mijn minnaar was en Rolls Royce is de beste, dus alsjeblieft, het was allemaal liefde! '
Ma Anand Sheela verplichtte ons vervolgens nederig met een ondertekend exemplaar van haar memoires en terwijl we ons overgaven aan een praatje, was ik verbaasd over haar observaties en aandacht voor details. Ze vertelde me dat het zo gaaf was dat we een deel van onze naam deelden en toevallig dezelfde kleur droegen (mijn geluksdag natuurlijk) en dat ze ook super chill was met poseren voor foto's. 'Ik weet niet of ik kan zeggen dat ik een fan ben, maar wat ik heb is veel' bewunderung '(Duits woord voor bewondering) voor jou', zei ik opgewonden. Ze lachte gewoon en gaf me een warme knuffel.
De avond eindigde met Ma Anand Sheela die ons allemaal een visuele esthetische ervaring van ons leven bezorgde. Nadat iemand grapte over haar dansen Sheela ki jawani , je zult de mensen niet geloven, maar ze stond gelukkig op en ging er naartoe, in een poging om naar de video en bijpassende stappen te kijken.
Ik wou dat ik de video had om je te laten zien, maar probeer voorlopig gewoon mee te spelen met mijn mondelinge beschrijving. De avond eindigde prachtig met een warme knuffel van haar toen ze ons 'Guten Nacht' wenste en het fan-meisje in mij kwam glimlachend thuis, nog steeds in ongeloof, en stopte dat shirt van mij weg dat nu doordrenkt is van Sheela ki jawani & haar geheugen.
Vertrouw me als ik het zeg: als je haar bewondert na het bekijken van die documentaire, krijg je een traktatie als je haar ooit ontmoet. Zij is de OG-koningin, die niet eens een kroon nodig heeft!
Wat denk je er van?
Begin een gesprek, geen vuur. Post met vriendelijkheid.
Plaats een reactie
