The Thlen: Meghalaya's Very Own Demonic Serpent is Absolute Nightmare Fuel
We zijn allemaal bang voor slangen, toch? Hun glibberige schubben, gevorkte tong en gemene karakter zijn meer een weerspiegeling van onze paranoia en wantrouwen jegens slangen. Deze vreemde en bijna verlammende angst is enigszins terug te voeren op onze prehistorische voorouders. We hebben het over een tijd dat we als beschaving nog steeds vasthielden aan onze apenwortels, terug naar een tijd waarin we echt weerloos waren. Geen wapens, geen echte bescherming om over te spreken. Tijdens deze moeilijke tijden waren slangen in wezen de duivel. Ze glibberen onze huizen binnen en brengen de pijn van een giftige dood met zich mee.
Zelfs tot op de dag van vandaag, nadat onze hersenen zijn geëvolueerd tot het toproofdier dat we vandaag zijn, bezetten slangen een bepaald, primair deel van ons bewustzijn. Het deel dat nog steeds bang is voor het donker, het onbekende en het mysterieuze. Het verbaast ons dus niet als verhalen en mythen zoals The Thlen, uit het hart van Meghalaya, zo intrigerend zijn en echt de tand des tijds doorstaan. Zelfs als verhalen en legendes, doorgegeven van generatie op generatie van vaders en zonen.
Het is een griezelig verhaal over een demonische slang die een klein dorp belegert dat uiteindelijk terugvecht en het wezen versloeg. Er wordt gezegd dat The Thlen een gigantische python had kunnen zijn, maar wie weet het echt? Ik zou graag willen geloven dat er een soort gigantische, gemuteerde slang was die op de lokale bevolking jaagde.
De gigantische slang leefde in een grot die ook heel dicht bij een pad lag waar de dorpelingen hun beroep op zouden uitoefenen. Dit leidde tot een hoop moorden en verdwijningen totdat de dorpelingen er eindelijk genoeg van hadden en besloten er iets aan te doen.
Ten slotte kwam een redder uit een nabijgelegen dorp hen te hulp. Zijn naam was U Suidnoh en hij was daar om een demonische slangenkont te schoppen en meer dan een paar namen aan te nemen terwijl hij het deed. Uiteindelijk bedroog hij de slang en slaagde erin een rood, heet stuk ijzer in de mond van het wezen te laten vallen. In pijn en langzaam stervend, schudde het monster de aarde met zijn doodsstrijd.
Na de helse beproeving sneden de dorpelingen de slang in stukken en verslonden hem om te voorkomen dat het monster zichzelf zou regenereren. De shit raakte de ventilator toen een oude dame een stuk van The Thlen bewaarde voor haar zoon, die in oorlog was. Na verloop van tijd groeide dit kleine stukje vlees terug tot het gevaarlijke beest en het was gratis om de arme dorpelingen te verwoesten. Het wezen nam toen de oude vrouw als volgeling en eiste menselijk bloed! Het beest kwam slimmer terug en bleef in de schaduw. Bewegen, draaien op de achtergrond.
Het wezen zou zijn eigen huurmoordenaars rekruteren, de Thlen-keepers genaamd, die een willekeurig slachtoffer zouden ontvoeren en een andere persoon hen doodslaan met een wapen dat niet van ijzer is, aangezien wat het oorspronkelijke wezen doodde een klomp ijzer was! Nadat ze het slachtoffer doodgeslagen hadden, sneden de verzorgers de wenkbrauwen, oorlellen, teennagels, vingernagels en lippen af met een zilveren schaar. Holy Fucking SHIT!
Het schepsel zou dan zijn gruwelijke prijs worden aangeboden en dan zou het de moordenaars rijkelijk belonen met goud en rijkdom. Praten over echt griezelige shit! Het noordoostelijke deel van ons land is een vreemd land met rare verhalen en nog vreemdere mythen en legendes.
Wat denk je er van?
Begin een gesprek, geen vuur. Post met vriendelijkheid.
Plaats een reactie
