Prey is een intense psychologische horrorspel waarbij we op onze nagels bijten en onze controllers stevig vastgrijpen
Is 'Prey' een first person shooter-game of is het een rollenspel? Dit waren vragen die ik mezelf bleef stellen tijdens het spelen van het nieuwste van Arkane Studios, 'Prey'. Het voelde alsof 'Prey' losjes gebaseerd was op 'Bioshock' en om eerlijk te zijn, dat is niet per se een slechte zaak. Bethesda slaagde erin om een psychologische ruimte-horrorspel te maken dat voor het eerst werd geperfectioneerd door 'Dead Space'. Dat gezegd hebbende, 'Prey' combineert de twee games en geeft ons een ervaring die vakkundig is ontworpen, tenminste als het gaat om levelontwerp en een ontmoedigende setting.
Je speelt als Morgan Yu, aan boord van het Talos 1 ruimtestation dat rond de maan van de aarde draait en het is jouw taak om buitenaardse levensvormen genaamd de Typhon te bestuderen. Jij als wetenschapper hebt de taak om de menselijke ervaring te verbeteren door apparaten te ontwikkelen die de Neuromods worden genoemd. Deze apparaten hebben het vermogen om mensen vaardigheden en talenten te geven, zoals het telepathisch verplaatsen van objecten. Als u deze Neuromods eenmaal verwijdert, lijdt u echter aan geheugenverlies, wat een zeer duur nadeel is.
Tijdens het spelen van het spel kun je veel elementen van een RPG zien terwijl verschillende mechanica zich ontvouwen naarmate je verder komt in het spel. Net als elk ander modern spel heeft 'Prey' een vaardigheidsboom die samenwerkt met de Neuromods. In het begin van het spel wordt het Talos-station gecompromitteerd en kom je vijanden en andere mechanische vijanden tegen die het station hebben overgenomen. Je zult veel e-mails, notities en logboeken moeten lezen die je kunt vinden op dode lichamen of van levende NPC's. Je zult veel speurtochten tegenkomen die je dwingen dieper in het verleden van Talos 1 te graven.
Het belangrijkste doel van de game is om je identiteit te ontdekken en de game herinnert je hier constant aan tijdens sommige speurtochten en zelfs binnen de kernmechanica van de game zelf. Je wordt begeleid door je broer, Alex Yu, en ook door een paar rare drones die Morgan geprogrammeerd heeft voordat zijn geheugen werd gewist. Deze drones hebben hun eigen agenda, waardoor het spel zo verwarrend is dat je jezelf soms niet eens kunt vertrouwen.
Als RPG moet je beslissen wie je kunt vertrouwen, wie de beste bedoelingen met jou en station heeft. Je kunt alle NPC's naar believen doden als je ze niet vertrouwt, of je kunt een beetje maf zijn en elke koffiemok in de kamer knijpen. Dit is niet zomaar een space shooter zoals 'Dead Space', de speler heeft de keuze om zijn / haar ervaring meeslepend te maken door bepaalde acties uit te voeren.
gratis kampeerplekken in Californië
Er zijn een aantal keuzes die je kunt maken, wat voor veel spanning zorgt in de verhaallijn. Deze spanning is waar het spel schittert en moeilijk wordt naarmate je vordert. Het eerste type Typhon dat je tegenkomt, wordt 'de nabootsers' genoemd en kan de vorm aannemen van elk object om hen heen. In plaats van ervoor te kiezen om de speler bang te maken met overdreven clichématige 'jump scares', creëren de nabootsingen een onheilspellende omgeving die mijn handpalmen deed zweten. De nabootsingen zouden me op een subtiele manier bang maken door alledaagse voorwerpen, zoals een vuilnisbak, vanzelf te laten rollen. Deze objecten zouden dan exploderen en de nabootsers onthullen die niet gemakkelijk waren om mee om te gaan. Ik had vaak geen uithoudingsvermogen meer, waardoor het nog moeilijker werd om deze vijanden te raken. Dit veroorzaakte een langdurige paranoia. De plot van de game is gevuld met morele keuzes en wendingen die me op de been hielden, ook al hield ik niet van het vechtsysteem.
Over vechten gesproken, het is niet het sterke punt van het spel. Ook al heb je veel wapens om mee te spelen, de gameplay voelde traag aan. Ik heb vaak het GLOO-pistool gebruikt om de Typhons te bevriezen en ze vervolgens te vernietigen met een slagschot. Ik heb ervoor gekozen om deze methode te gebruiken, omdat munitie willekeurig wordt verspreid en je meestal blauwdrukken moet vinden, zodat je er zelf een kunt maken. Er waren vaak momenten waarop ik merkte dat mijn munitie opraakte, geconfronteerd met de woede van een boze Typhon.
Je kunt neuromods gebruiken om grotere en sterkere Typhons te bestrijden, maar dat heeft een prijs. Er is altijd een morele hachelijke situatie met betrekking tot hoeveel van uw menselijkheid u bereid bent op te offeren of te behouden. Deze neuromoden kunnen je hackvaardigheden of een betere gezondheid en uithoudingsvermogen geven, maar kosten veel. Veel personages die je regelmatig tegenkomt, herinneren je aan deze keuzes en hun consequenties, dus het is moeilijk te negeren.
Mijn favoriete onderdeel van de game is echter verkenning en het is verreweg de beste functie. Je kunt de omgeving in je voordeel gebruiken om verborgen gebieden binnen te glippen zonder ooit je vijanden te hoeven bevechten. Je kunt in luchtkanalen sluipen of ervoor kiezen om op elk gewenst moment een aantal zijmissies te voltooien. Jij, als speler, hebt een heleboel manieren om deze obstakels te omzeilen. Je kunt door een opening glijden of jezelf transformeren in een koffiekopje. Dat is het niveau van vrijheid dat de game je biedt. U kunt het station op elk moment en op elke gewenste manier verkennen. U wordt niet naar bepaalde locaties geleid, omdat u op uw gemak elk deel van het station kunt bezoeken. Wees echter voorzichtig, want de lange laadschermen kunnen een beetje vervelend zijn.
Het laatste woord
'Prey' heeft misschien veel mechanica geleend van andere games, maar voegt ze naadloos samen om een verfrissende nieuwe franchise te maken. De bekendheid komt met een aantal verwarrende mechanica, maar men raakt er snel genoeg mee vertrouwd. 'Prey' heeft geprobeerd trouw te blijven aan het thema, omdat het een aantal ideeën nodig heeft en erin slaagt een unieke identiteit voor zichzelf te creëren. De plot van de game zorgt voor een verontrustend gevoel van paranoia en het verrassingselement dat elk object een vijand wordt, is opwindend. Deze eigenaardigheden en de verkenbare wereld maken het trage vechtsysteem goed dat een broodnodige aanpassing nodig heeft.
Over het algemeen is het een goede game die lijdt onder slechte gevechten en lange laadschermen.
Wat denk je er van?
Begin een gesprek, geen vuur. Post met vriendelijkheid.
Plaats een reactie
