De echte betekenis van echte vriendschap is nooit wat je denkt dat het is en dat is oké
We hebben het altijd over het belang van vriendschap. Concepten, woorden en zinsdelen, zoals ‘Beste vrienden voor altijd’, ‘Vrienden tot het einde’, ‘echte vrienden’ worden zo vaak rondgegooid dat ik bijna begonnen ben met het in twijfel trekken van de echte betekenissen erachter.
Wat betekent vriendschap eigenlijk?
Gaat het om samen rondhangen, een paar biertjes drinken? Gaat het over samen zitten en luchten over de man / het meisje die een totale eikel was, de baas die echt afmattend is, of iets wat je familie deed? Gaat het om ruzie over iets dat iemand heeft gezegd of gedaan? Gaat het over glimlachen naar elkaar vanwege een geheime inside-joke die je begrijpt dat anderen dat niet doen? Is het dit allemaal? Of is het dit allemaal niet?
Vriendschap. Het is zoiets moois, zoiets gemanipuleerd. Iedereen wil dat het verschillende dingen betekent, afhankelijk van wat ze op een bepaald moment willen of nodig hebben. Vriendschap is dus relatief. Het is ook subjectief. En dat moet een van de meest verrassende dingen zijn die ik me net realiseerde om niet te vergeten, een van de meest deprimerende. Mensen zullen vriendschap met je sluiten als ze beseffen dat je zoveel gemeen hebt. Ze zullen vriendschap met je sluiten als ze beseffen dat jullie hetzelfde denken! En dan, in een flits, het is voorbij omdat je iets hebt gedaan waarvan ze waarschijnlijk niet wilden dat je het deed.
In de 21ste eeuw is de enige echte vriend die je echt hebt je eigen ik. Je kunt alles wat je wilt bij me minachten. Ik neem het op zoals ik de vele andere dingen die zogenaamde vrienden bijna dagelijks doen. Ik vind het ongelooflijk om mensen te ontmoeten die vrienden zijn gebleven sinds ze kinderen waren op de kleuterschool. Hoe is het hen gelukt - al hun wrok opzij te zetten, zorgen, werk, carrière en financiën opzij te zetten en vrienden te blijven die onaangetast blijven door materialistische of egoïstische effecten?
hoe je een goede knoop legt
Tegenwoordig lijken vriendschappen meer te zijn gebaseerd op het aantal volgers, financiën, vrijers en carrièremogelijkheden. Niemand geeft meer om de heiligheid van de band. Maar wacht even. Is het zojuist? Of was dit iets dat zelfs in het verleden veel voorkwam? Waren we gewoon verblind door onze verkeerd geïnterpreteerde definities van vriendschap om ons er niet van bewust te zijn? Herinner je je bijvoorbeeld de tijd dat vriendschapsbands de ultieme beslissing waren over het al dan niet hebben van vrienden op school? Er was een jaar, ik ging naar huis met slechts twee vriendschapsbandjes omdat we net verhuisd waren naar een nieuwe stad en daarmee een nieuwe school. Maar nu, als ik eraan terugdenk, betekenden die twee vriendschapsbanden meer dan de 50 die ik het jaar ervoor had gekregen. Het gaat niet om vriendschapsbanden. Het is nooit geweest. Het ging er nooit om om uitgenodigd te worden voor de populaire verjaardagsfeestjes voor kinderen of om een logeerpartij bij een vriend. Daar hebben we het allemaal verprutst.
Vriendschap gaat niet over het uitvoerig bespreken van liefdesbelangen, het ontcijferen van wat bepaalde verbanden en tekens betekenen, elkaars zinnen afmaken of samen chillen. Vriendschap gaat niet over de stilzwijgende behandeling die iemand krijgt over zoiets kleins, vooral als er misschien grotere problemen aan de orde zijn. Vriendschap gaat niet om wat hij zei of wat je deed. Het is transcendentaal. Maar we zijn gewoon te druk met het kwantificeren van vriendschappen in plaats van het kwalificeren van echte relaties. Het gaat er niet om of je elkaar hebt ontmoet op de werkplek of op het feest van een ex. Het gaat er niet om of je nieuw of oud bent. Het gaat niet om uw sociale status of uw populariteit. Het is echt niet.
Aan het eind van elke dag gaat vriendschap eigenlijk alleen over de persoon (en) die genoeg gaven om je om 1 uur 's nachts te bellen om je te laten weten dat het nooit jouw schuld was dat er iets ergs is gebeurd, laat staan als het advies aan dovemansoren gericht is en jij ik huil gewoon. Het feit dat ze genoeg gaven om twee goede uren door te brengen met alleen maar proberen, is het enige dat telt. Het gaat om de persoon / personen die genoeg om je gaven om je om 4 uur 's ochtends door je angstaanval heen te praten, zelfs als ze twee uur later moesten opstaan om te werken om er zeker van te zijn dat je veilig bleef. Vriendschap gaat over die ene persoon die weet, zonder dat je hem iets hoeft te vertellen, dat je een lange dag, week of jaar hebt. Het zit allemaal in de look, zoals ze zijn. Het gaat niet om onbedoelde uitsluiting. Het gaat over opzettelijke opname, zelfs als je het gevoel hebt dat je er niet bij past, ook al wil je er niet bij horen. Vriendschap gaat over die ene persoon die naast je komt en naast je zit op een drukke plek en er gewoon voor zorgt dat alles in orde is. Omdat er soms één persoon voor nodig is - slechts één persoon - om te beseffen dat oké oké is. Omdat er soms maar één persoon nodig is om de echte betekenis van vriendschap echt te begrijpen, een betekenis die echt geen definitie uit een tekstboek heeft, geen vooropgezette notie en geen vastgestelde limiet of verwachtingen. Soms kan dit iemand zijn die je net hebt ontmoet, het kan ook iemand zijn die je al je hele leven kent. Het gaat niet om de hoeveelheid tijd. Het gaat om de timing.
Vriendschap kan het beste worden omschreven als abstract. Het verandert van vorm, structuur en sfeer, afhankelijk van de situatie en de mensen. Gezegend zijn degenen die zo'n mooie ervaring vinden, omdat ze weten dat vriendschap echt geen definitie, structuur of betekenis heeft. Het is gewoon wat het is. En dat is vriendschap.
hoe je een gietijzeren koekenpan afdicht
Wat denk je er van?
Begin een gesprek, geen vuur. Post met vriendelijkheid.
Plaats een reactie
