The Rise of Thru-Hiking [Geschiedenis van 1920 tot 2021]
In deze post gaan we het hebben over een onderwerp dat mij na aan het hart ligt en dat mij dierbaar is en dat is wandelen (ook bekend als backpacken over lange afstanden). Specifiek, de opkomst van thru-hiking en hoe deze schijnbaar gekke buitenervaring in de loop der jaren zoveel grip heeft gekregen.
Wat ooit werd beschouwd als een onderneming voor alleen de marge van de samenleving - ik bedoel, wie zou er in vredesnaam 30 kilometer per dag willen wandelen terwijl hij maandenlang moe en vuil was - is eigenlijk erg populair geworden. Laten we praten over waarom.
Wat is Thru-Hiking?
Wikipedia zegt dat het is om 'een gevestigd end-to-end wandelpad of langeafstandspad te bewandelen met continue voetstappen in één richting'. Een minder sexy manier om doorwandelen te beschrijven, is gewoon een continue lange afstandswandeling.
Wat is doorwandelen versus backpacken?
Het echte verschil tussen regelmatig backpacken en thru-hiking is dat een thru-hike een aanzienlijke afstand beslaat. Thru-hikers zijn geen weekendtrips.
Hoe lang is een thru-hike?
Er is geen gedefinieerde maat voor wat een echte thru-hike is. Ik heb sommigen horen zeggen dat de minimale lengte die een reis nodig heeft om als een doorgaande wandeling te worden beschouwd, ongeveer honderd kilometer is. Houd er rekening mee dat de beroemdste van deze wandelingen in feite een paar duizend mijl lang zijn, zich over hele landen uitstrekken en maanden of zelfs jaren in beslag kunnen nemen.
Fase één: het begin van Thru-Hiking zoals we die kennen (1920-1950)
Wanneer werd thru-hiking 'een ding'?
Mensen hebben duidelijk gelopen sinds, nou ja, mensen konden lopen. Of iemand nu ergens heel ver weg moest reizen, migreren om te overleven, een pelgrimstocht (bijv. Camino de Santiago), noem maar op, mensen hebben altijd gelopen.
soorten knopen voor touw
Het idee om een lang pad te bewandelen puur voor recreatie begon echter met een pad waarvan je misschien hebt gehoord dat het de Appalachian Trail of bij'.
Hiervoor waren er nog andere lange paden, zoals de Lange route in Vermont of de John Muir Trail in Californië. Geen van hen had echter de afstand of de nationale visie zoals de Appalachian Trail. Naar mijn mening was de Appalachian Trail de blauwdruk van de wandelcultuur en -ervaring die we vandaag hebben leren kennen.
Nu ga ik niet een hele geschiedenis van de Appalachian Trail geven, want dat is gewoon te lang en niet waar dit bericht over gaat. Het idee achter het ontstaan is echter belangrijk om te begrijpen hoe doorwandelen is gekomen tot waar het nu is.
Hoe is het idee voor de Appalachian Trail ontstaan?
Een man genaamd Benton MacKaye studeerde in 1905 af aan de bosbouwafdeling van de Harvard University en werd landbeschermer. Hij had een filosofie die hij 'geotechniek' noemde en die min of meer sprak over een evenwicht tussen de menselijke beschaving en de natuur. In oktober 1921 schreef hij een artikel met de naam An Appalachian Trail: A Project in Regional Planning Daarin stelt hij: 'Wij beschaafden zijn potentieel hulpeloos als kanaries in een kooi.'
(hey, de samenleving is een beetje waardeloos ...)
'Zou de ontwikkeling van het gemeenschapsleven in de buitenlucht als compensatie voor en verlichting van de verschillende ketenen van de commerciële beschaving uitvoerbaar en de moeite waard zijn?'
(hey, laten we er iets aan doen ...)
'Het bouwen en beschermen van een Appalachian Trail met zijn verschillende gemeenschappen, interesses en mogelijkheden zou minstens één uitlaatklep vormen'.
(hey, hoe zit het met het maken van de Appalachian Trail?)
MacKaye bouwt voort op het idee dat we een aangeboren band met de wildernis hebben en schreef vervolgens een soort recept voor een uitlaatklep om te helpen omgaan met een zich snel ontwikkelende samenleving.
Hij schetst een visie om een netwerk van kleinere bestaande paden aan de oostkust van de Verenigde Staten met elkaar te verbinden en te strooien in wat hij noemde onderdak kampen 'op geschikte afstanden gelegen om een comfortabele dagwandeling tussen beide mogelijk te maken'. Een paar maanden later, in april 1922, publiceerde de New York Evening Post A Great Trail from Maine to Georgia over McKaye's visioen.
Er was een bom gevallen. In de komende decennia begonnen vrijwilligers en regeringen dit mega-pad van 2000 mijl lang te smeden.
Wie was de eerste die de Appalachian Trail bewandelde?
In 1948 werd een man genaamd Earl Shafer de eerste die daadwerkelijk een wandeling maakte van Georgia naar Maine. Het kostte hem 124 dagen. In augustus 1949 publiceerde National Geographic een verhaal over zijn wandeling Toen hem naar zijn schoenen werd gevraagd, zei Schaffer: 'een paar laarzen ging de hele weg mee, maar ze waren aan het eind aan flarden'. In het artikel stond ook: 'Hij sliep indien mogelijk in afdak en at maïsbrood die hij in een pan kookte'.
National Geographic noemde de AT een van de zeven wereldwonderen van de buitenmens.
Deze nieuwe Appalachian Trail heeft letterlijk het pad gebaand en was de speerpunt van de beweging voor andere doorlopende wandelingen die nog zouden komen. Het liet niet alleen zien dat deze trails ontwikkeld kunnen worden, maar nog belangrijker is dat er serieuze vraag is naar deze uitgebreide buitenbeleving.
Fase twee: The Rise of Thru-Hiking (1950 tot 1990)
Langzaamaan begonnen steeds meer mensen die op zoek waren naar avontuur de AT op zich te nemen.
Oma Gatewood
Met name een 67-jarige vrouw genaamd Grandma Gatewood was een van hen. Het verhaal gaat dat ze het National Geographic-artikel had gelezen en besloot een wandeling te maken met een legerdeken en een douchegordijn. Het nieuws over deze vastberaden vrouw op een ruig avontuur verspreidde zich.
The Today Show, The Associated Press en Sports Illustrated hebben het allemaal opgepikt. Vreemdelingen begonnen haar langs het pad te ontmoeten en haar gratis dingen te geven - voedsel, water, onderdak - wat het begin werd van wat we nu kennen als 'trailmagie', dat nog steeds een groot deel uitmaakt van de thru-hiking-cultuur van vandaag. Ja! Mensen geven je onderweg gratis spullen.
Kanttekening: er is een populair boek over haar genaamd Oma Gatewood's Walk die vertelt over haar fascinerende verhaal. Ze had een extreem gewelddadige echtgenoot overleefd en was in wezen zo taai als nagels.
Deze vroege wandelaars zetten de toon voor het parcours. Het ging erom naar buiten te gaan en het onbekende in te gaan.
De opkomst van langeafstandspaden
Routes door het hele land doken op. De eerste doorlopende wandeling van de beroemde Pacific Crest Trail of PCT was in 1970. De PCT strekte zich uit van Mexico tot Canada en liep door Californië, Oregon en Washington. Ook met name de Continental Divide Trail of CDT die zich ook uitstrekt van Mexico tot Canada, behalve via New Mexico, Colorado, Wyoming, Idaho en Montana.
Deze drie routes - de AT PCT en CDT - zouden gezamenlijk bekend worden als de Triple Crown en zijn misschien wel de meest iconische thru-hikes over de hele wereld geworden. Andere routes zoals de Florida Trail, de Ice Age Trail , de Arizona Trail en veel te veel anderen om op te noemen begonnen te poppen.
De National Trail System Act
Een andere zeer opmerkelijke gebeurtenis die in deze tijd plaatsvond, was het aannemen van de National Trail System Act in 1968, die was 'om het behoud van openbare toegang tot reizen binnen en het genieten en waarderen van de openluchtruimtes en historische bronnen van de natie te bevorderen. '. De federale overheid begon samen te werken met lokale overheden, non-profitorganisaties en particuliere landeigenaren om namens deze paden grote hoeveelheden land te verwerven. Tot op de dag van vandaag is het verantwoordelijk voor meer dan 80.000 mijl aan paden.
Nog een kanttekening: een enorme dank aan andere non-profitorganisaties en duizenden vrijwilligers zoals de ATC Pctau en CDTC onder vele anderen voor het voortzetten van onze paden. Dank je!
Fase 3: The Explosion of Thru-Hiking (1990 tot heden)
Op dat moment waren de meeste serieuze wandelaars op de hoogte van deze paden. Het duurde echter tot de jaren 90 voordat de massa zich bewust werd.
Een wandeling in het bos
Ik denk ongetwijfeld het boek Een wandeling in het bos speelde een belangrijke rol bij het tot stand brengen van dit bewustzijn. Het is een humoristisch verslag van de poging van Bill Bryson om de Appalachian Trail te bewandelen. Het werd in 1997 uitgebracht en werd een bestseller in de New York Times. CNN noemde het het grappigste reisboek ooit geschreven. Later in 2015 maakte Robert Redford er een grote film van.
Het aantal wandelpogingen op de Appalachian Trail verdubbelde in de jaren 90.
Wild door Cheryl Strayed
Er was nog een ander extreem populair boek geschreven in 2012 genaamd Wild door Cheryl Strayed. Deze, over de Pacific Crest Trail, was de memoires van een jonge vrouw over zelfontdekking. In 2014 werd er een film van gemaakt met Reese Witherspoon in de hoofdrol. Ik denk ook dat hier ook hetzelfde is gebeurd - je kunt de dramatische piek in het aantal PCT-wandelaars in 2014 zien, vermoedelijk door het besef van de film.
Credit: pcta.org 
Appalachian Trail thru-hikes piekte in 2014
FKT's
Er is ook een enorme toename in pogingen om deze lange paden in recordtijd te rennen. Dit worden de snelst bekende tijden of FKT's genoemd. In wezen loopt iemand de hele lengte van het parcours, soms met de hulp van een busje of een team dat wordt ondersteund of soms volledig zelfvoorzienend, waar ze al hun spullen dragen, elke nacht een kamp opzetten en het doen als een thru -wandeltocht.
Deze recordpogingen en het waanzinnige uithoudingsvermogen dat ermee gepaard gaat, zijn enorm populair geworden. Kortom, deze recordhouders rennen 50 mijl per dag of ongeveer twee marathons op en neer bergen gedurende 45 tot 50 dagen, wat absoluut gek is. Mensen als Heather Anderson, Jennifer Pharr Davis, Carl Meltzer en Scott Jurek zijn op zichzelf al ietwat ultra-running beroemdheden geworden.
U kunt dus zien hoezeer deze gebeurtenissen enorm veel aandacht op de paden hebben getrokken. En vandaag meer dan ooit gaan mensen de paden op voor dagtochten en wandelpogingen.
Overbevolking
Het aantal blijft stijgen, zo erg zelfs dat er discussies zijn over het toestaan van regels en het beperken van de toegang tot de paden. Er zijn problemen geweest met overbevolking in schuilplaatsen, vuilnis op het pad en klachten over gebrek aan eenzaamheid, vooral in het hoogseizoen.
Hoewel ik het wel eens ben met de kritiek rond overbevolking - ja, mensen moeten zich beslist bewust zijn van hun voetafdruk - wil ik me in het algemeen concentreren op het grotere geheel. Meer mensen wandelen is een goede zaak. Dit zijn tekenen dat er een enorme vraag is naar paden en landbehoud en het buitenleven in het algemeen. En naarmate die vraag toeneemt, neemt ook de financiering toe en ook de infrastructuur.
Om de paar maanden lijkt er een nieuw lang parcours te worden aangekondigd. Elke staat en elk land lijkt er een te hebben of eraan te werken - de Jordan Trail in Jordanië, de Greater Patagonian Trail in Zuid-Amerika, de Te Araroa Trail in Nieuw-Zeeland en de lijst gaat door en door.
Ik zeg geweldig.
Hoe is Thru-Hiking zo populair geworden?
Waarom werd en blijft wandelen na al die tijd zo populair? Zoals we eerder hebben besproken, klinkt het voor de meeste mensen niet aantrekkelijk om maandenlang maandenlang moe en vies te zijn.
Ik denk dat ik een redelijk goed idee heb waarom. Hier zijn 4 redenen waarom ik op de proppen kwam.
7-daags kampeermaaltijdplan
1. Het bracht zichzelf op de markt
Er is een kleine schokfactor bij het idee voor een wandelpad van zes maanden. Het is een interessant idee en een gek concept dat de oren nog steeds doet opfleuren als ze erover horen. Het idee alleen al zorgde vanaf het begin voor vloedgolven en media die ongetwijfeld voor bewustwording zorgden. Bewustwording betekende meer wandelaars, wat meer infrastructuur betekende, enzovoort.
2.000 mijl lang pad ... Klinkt als de jaren 1920-versie van clickbait, nietwaar? Dit idee in de media zorgde voor veel opwinding. Maar om iets echt te laten stijgen, moet het vleugels hebben. Dat brengt me bij reden nummer twee.
2. Mensen hebben het buitenleven nodig en blijven zich gevangen voelen in de samenleving
Toen steeds meer mensen gingen wandelen, beseften ze hoe geweldig het was. Ik denk dat het idee van Benton MacKaye echt iets oers bij mensen aanboorde. Mensen raakten steeds meer los van het buitenleven
In veel opzichten, toen de technologie haar greep op de beschaving versterkte, denk ik dat thru-hiking gebeurde als een afwijzing van deze nieuwe ontwikkelingen als een soort terugslag. Dit klinkt vandaag de dag nog steeds waar. Terwijl de technologie schijnbaar exponentieel versnelt, biedt thru-hiking een achterdeur, een ontsnappingsroute. Persoonlijk had ik het gevoel dat het wandelen over de Appalachian Trail een paniekknop voor het leven was, een manier om gewoon nee te zeggen, nee bedankt, nu niet en een paar maanden pauze te nemen.
Sommigen wandelen misschien voor eenzaamheid in de natuur, sommigen voor een fysieke uitdaging, sommigen om gewoon te leven, sommigen willen misschien gewoon prachtige landschappen en landschappen zien - noem maar op. Zoals de vroege ontdekkingsreiziger William Bartram zei: 'Alles wat van je wordt verlangd is de bereidheid om te sjokken.'
Wat de reden ook is, de aantrekkingskracht van een thru-hike om jezelf onder te dompelen in de wildernis spreekt nog steeds duizenden mensen uit alle lagen van de bevolking van over de hele wereld aan.
3. Versnellingen
Thru-hiking explodeerde naast wat in de jaren 90 de tandwielrevolutie zou kunnen worden genoemd. De uitrusting begon in deze periode aanzienlijk te verbeteren, met name het gewicht ervan. Zaken als zware externe pakframes en leren wandelschoenen werden vrijwel achterhaald.
De uitrusting die ik als kind in Boy Scouts gebruikte in vergelijking met de uitrusting die ik nu gebruik, is alleen dag en nacht. Wandelaars gingen van het dragen van pakketten van 50 pond naar 25 pond pakketten Dit maakte wandelen aanzienlijk gemakkelijker voor het lichaam en vervolgens aantrekkelijker voor een groter publiek.
4. Het internet
Het internet heeft duidelijk invloed gehad op bijna elk aspect van ons leven en wandelen is daarop geen uitzondering. De niche in de niet-verbonden wandelgemeenschap raakte plotseling verbonden en informatie werd volledig gratis.
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik zou proberen een doorlopende wandeling te plannen zonder de mogelijkheid te hebben om online over de ervaringen van andere wandelaars te lezen - forums, blogs, video's om de logistiek te achterhalen over wanneer en waar te beginnen, de mogelijkheid om een andere uitrusting voor wandelaars te zien het vermogen om het terrein en de omgeving gemakkelijk te onderzoeken.
Al deze nieuwe en gratis bronnen moesten de toetredingsdrempel aanzienlijk hebben verlaagd en veel van die onbekenden hebben verwijderd. Iedereen die een beetje wil graven en een gokje wil wagen, kan dat nu.
Laatste woorden
Dus daar heb je het - de opkomst van thru-hiking zoals ik het zie.
Het wordt nog steeds beschouwd als een vrij marginale ervaring die alleen serieuze buitenmensen (wat dat ook betekent) willen doen. Maar het aantal blijft stijgen. Wandelaars uit alle lagen van de bevolking komen nog steeds op pad. Het is springlevend vandaag en daarvoor ben ik super opgewonden.
Ik zou benieuwd zijn hoe u denkt dat de toekomst van thru-hiking er over 10 of zelfs 50 jaar uit zal zien. Zal het nog een eeuw duren? Stemmen de jongere generaties voor het buitenleven of voor technologie of een soort integratie?
Laat me in de reacties hieronder weten hoe de toekomst van thru-hiking er voor jou uitziet.
Door Chris Cage
Chris lanceerde cleverhiker Maaltijden in 2014 na 6 maanden wandelen over de Appalachian Trail. Sindsdien is cleverhiker door iedereen geschreven, van Backpacker Magazine tot Fast Company. Hij schreef Hoe de Appalachian Trail te wandelen en werkt momenteel vanaf zijn laptop over de hele wereld. Instagram: @schaatsennl.
Openbaarmaking van partners: we streven ernaar om onze lezers eerlijke informatie te verstrekken. We plaatsen geen gesponsorde of betaalde posts. In ruil voor verwijzende verkopen kunnen we een kleine commissie ontvangen via aangesloten links. Dit bericht kan gelieerde links bevatten. Dit kost u geen extra kosten.
