Van 'The Dark Knight'-trilogie tot' The Godfather ', 21 van de beste filmscores aller tijden
Het was 2006.
Terwijl ik mijn eindexamen voor Klasse VI zat te schrijven, verscheen de volgende vraag op het papier:
Muziek is een taal die alle grenzen overstijgt. Uitwerken.
Ik was al voorbereid op een vraag als deze (met hetzelfde effect op onze oren door onze leraar), begon ik het goed geformuleerde antwoord op te schrijven waar ik de afgelopen dagen over had geploeterd.
Op 11-jarige leeftijd kan men de diepte van William Wordsworths welsprekende woorden nauwelijks bevatten om een lied te definiëren dat hij een meisje hoorde zingen met een zoete stem in een taal die hij niet verstond.
Misschien zoals meneer Wordsworth die het nummer in 'The Solitary Reaper' niet kon ontcijferen, kon mijn versie uit 2006 ook de complexiteit van muziek niet vatten.
Dertien jaar later kan ik zeggen dat ik de ware betekenis van de vraag heb begrepen.
Muziek is overal, je hebt alleen het hart nodig om het waar te nemen:
Vogels fluiten, het lawaai van de markt, tv-shows, films, het gerinkel van vaten, het ritmische gerinkel van de klok, het zachte bonzen van je hart.
Ik ontdekte dat mijn favoriete soort muziek degene was waarin je jezelf zou kunnen vergeten, zoals de partituur van een film, de etherische orkestsymfonie die je overstijgt naar een plek waar je je de muziek kunt gaan voorstellen.
Jij en muziek worden één, de noten lijken voor je neus te materialiseren, je te genezen. De kakofonie van de wereld is vergeten.
Deze partituren hebben een fascinerende charme, het zijn niet alleen thema-setters voor de film.
Filmscores illustreren en verheffen belangrijke momenten in het leven van de hoofdrolspeler, of het nu Batman is die voor de eerste keer zijn pak aantrekt, of Nina die uiteindelijk in de Black Swan verandert, of Rose die liefde vindt bij Jack, of Frodo die Gollum voor eens en voor altijd verslaat.
Dus, speciaal voor jou, is hier een lijst met 21 beste filmscores aller tijden:
1. De Dark Knight-trilogie (2005-2012):
Dat Hans Zimmer bij uitstek een muzikaal wonderkind is, is geen geheim.
En dat zijn muzikale score voor films hemels is, is een even triviaal detail als zeg maar: de zon komt op in het oosten.
Met Goth-ondertonen laat Mr Zimmer, samen met James Newton Howard, Batman tot leven komen in onze gedachten met de intense score van de drie films, in deze nieuwe voorstelling van Batman als een antiheld door Christopher Nolan, met in de hoofdrol Christian Bale. (The Holy Trinity of Films: Nolan, Bale en Zimmer).
De muziek is zo gecomponeerd dat het je als nooit tevoren met Batman verbindt. Muziek die het conflict belichaamt waar Bruce voor staat, het dilemma van Batman en de keuzes die hij moet maken. Als je ernaar luistert, hoor je een enorm krachtige emotie van binnen.
Of er nu een storm komt, met zijn dreigende, onheilspellende toon. Of het griezelige Why So Serious ?. De krachtige Opkomst die een deel van je ziel doet ontwaken.
maaltijdvervangende shakes bij hele voedingsmiddelen
En niet te vergeten Bane's Chant. Kippenvel!
Een partituur die je zal blijven achtervolgen, zelfs nadat je de films hebt bekeken. En dat is de genialiteit van Hans Zimmer.
2. Gevoel en gevoeligheid (1995):
Behalve dat het een geweldige film op zich is, heeft dit door Emma Thompson geschreven meesterwerk van de roman van Jane Austen, geregisseerd door Ang Lee, met een buitengewoon getalenteerde ensemblecast, een van de meest soulvolle partituren aller tijden.
Het genie van Patrick Doyle schijnt door de melodische symfonie van de hele soundtrack, waardoor de kijker (en luisteraar) betrokken raakt bij de worstelingen van de personages, of het nu gaat om Marianne's verloren liefde (Miss Gray) of haar volwassen worden (Weep You No More Sad / The Dreame), of de verwachting om haar minnaar (Mr Willoughby) te ontmoeten of Elinor's wandelingen door de tuinen met Edward (My Father's Favourite).
Genomineerd voor een Oscar voor Beste Originele Score, het lijdt geen twijfel dat het de lof verdient die het heeft gekregen door de manier waarop het verandert van een dromerige fantasie naar een zachte elegie, naar een serieuzere vertolking naarmate de film vordert, is prachtig onbeschrijfelijk.
Met een klassieke basis voert de muziek je naar het platteland van Engeland, terwijl Elinor en Marianne de gruweldaden van het Engelse sociale leven van de elite navigeren.
3. Beetlejuice (1988):
Raar, griezelig en perfect voor een gekke film met excentrieke karakters. Met Tim Burton als regisseur weet je dat het een gekke joyride gaat worden. Voeg daar het muzikale meesterbrein van Danny Elfman aan toe, en het is het beste van twee werelden.
Eigenzinnig, met een calypso-vibe, die perfect de waanzin op het scherm nabootst, het laat je dansen op zijn grillige deuntje!
4. Titanic (1997):
Omdat ons 'hart zal doorgaan' tot in de eeuwigheid!
Romantiek gepersonifieerd, James Camerons magnum opus 'score van de legendarische componist James Horner is de reden waarom' Titanic 'je doet geloven in liefde. Gebaseerd op zachte strijkers, violen en de piano, heeft de score een etherische schoonheid.
Een gelukzalige partituur die je het gevoel geeft dat je in de hemel bent, of het nu de romantische Rose is die speelt wanneer Jack Rose voor het eerst ziet (en overal rode draad), de reisvibes van Never An Absolution of de opbeurende noten van Southampton.
Naarmate het verhaal vordert, wordt het gevoel van verbazing en vreugde van de partituur onderstreept door de duistere Death of the Titanic, een trieste klaagzang wanneer het schip zijn gevaarlijke lot tegemoet gaat.
Mijn hart breekt altijd als het orkest Nearer My God to Thee speelt, terwijl de bandleider, Wallace Hartley, dapper blijft spelen, terwijl hij weet wat ons te wachten staat.
Om nog maar te zwijgen van My Heart Will Go On van Céline Dion, dat al sinds de release van de film een liefdeslied is.
5. De Lord of the Rings-trilogie (2001-2003):
Slechts één woord: geweldig!
Een werkelijk fantastische score van muziekcomponist bij uitstek, Howard Shore, die een score zo ingenieus maakte voor alle drie de films dat hij nauwelijks met een andere kan worden vergeleken.
De muziek is fantasie gepersonifieerd, er zijn ongeveer 100 speciaal vervaardigde leidmotieven die steeds veranderen in intonatie en tempo.
Wat nog fascinerender is, is dat elk thema overeenkomt met een bepaalde cultuur van Midden-aarde, denk er maar eens over na!
Met meer dan vier jaar dirigeren, schrijven, componeren en orkestreren, is deze ingewikkelde, meeslepende partituur een liefdeswerk van Shore's liefdeskind met muziek. Bovendien is het een van de grootste partituren aller tijden wat betreft lengte, solisten, instrumentatie en andere attributen.
Met zijn opera-geluid en verouderde gevoel is het luisteren naar de partituur een verwennerij op zich.
Een ander boeiend aspect van de partituur is de nuance: het weerspiegelt niet alleen de scène of suggereert niet alleen de stemming, het vertelt een verhaal, vertelt het drama dat aan de scène ten grondslag ligt.
Als dat geen creatieve genialiteit is, dan weet ik niet wat het is!
6. Ontbijt bij Tiffany's (1961):
Als het niet beroemd genoeg was om zijn iconische mode, met dank aan Audrey Hepburn's Holly Golightly, is de muziek een andere veer op de pet van deze prachtige, mooie film.
De melodieuze muziek van Henry Mancini is een romantische extravagantie waardoor je er meteen verliefd op wordt. Mijn persoonlijke favoriet is toch wel Moon River (met de tekst van Johnny Mercer), vooral degene die Audrey Hepburn zingt terwijl ze op het balkon zit.
De openingsscène waar een instrumentale Moon River speelt, laat je een vreemde mix van emoties voelen als Holly uit een taxi stapt, met een kop koffie en een Deens. (Allemaal Blake Edwards!)
Verlangend naar de ketting kijkend op Tiffany's etalage, lui kauwend op de Deense, betekent Holly Golightly dat we allemaal nadenken over onze verlangens.
7. Star Wars: Episode IV: A New Hope (1977):
Iconisch!
Wie heeft er niet gehoord van deze legendarische partituur? Een partituur die letterlijk nieuwe hoop geeft.
Het meesterwerk van George Lucas, gescoord door componist John Williams, is een film die synoniem staat aan de scifi-revolutie in de cinema. Maar het muzikale thema is net zo fantastisch als de film, een geluid dat je met nostalgie en hoop doet vullen.
8. Gladiator (2000):
De klassieke film van Ridley Scott heeft een extreem krachtige score waardoor je het gevoel krijgt dat je in de actie van het Colosseum in Rome bent gestapt.
Nog een van de creaties van Hans Zimmer, met zang van Lisa Gerrard, omvat de muziek Maximus 'worstelingen. De muziek is doorspekt met heldendom, waarbij de partituur de dappere inspanningen van Maximus laat zien terwijl hij zich een weg vecht als een gladiator in het oude Rome.
Elysium heeft een indringend gevoel, het raakt je hart op een intens persoonlijke manier.
9. Lawrence of Arabia (1962):
Een epische film met Peter O'Toole in de hoofdrol, geregisseerd door David Lean, gebaseerd op een van de game-changers uit de geschiedenis, T.E. Lawrence.
Het hoofdthema heeft een mystieke kwaliteit, een mix van Arabische nacht-achtige muziek, westerse vibes en militaire muziek. Het muzikale genie van Maurice Jarre schittert door de partituur.
Het geeft je het gevoel dat je door de zandwoestijnen van het Midden-Oosten bent gereisd, je kunt je de duinen, de kamelen, de karavanen voorstellen. In wezen weerspiegelt het de plot van de film: het conflict tussen de Ottomaanse Turken en nomadische Arabische stammen (geleid door T.E. Lawrence) resulterend in een guerrillaoorlog tijdens de Eerste Wereldoorlog.
De muziek is niet alleen geweldig om te horen, met zijn luide dreunende kwaliteit, maar het is ook visueel aantrekkelijk en past perfect in de scène op het scherm: de rollende beweging van caravans in een rustig tempo, getrokken door kamelen, door de woestijn . De onderliggende baslijn versterkt het effect alleen maar. De tamboerijnmuziek in delen van de herhalingen van de partituur draagt bij aan de exotische charme van het Midden-Oosten.
10. Back to the Future (1985):
Het hoofdthema 'Back to the Future', een van de meest iconische sci-fi-films aller tijden waarin tijdreizen centraal staan, ademt een avontuurlijke, futuristische sfeer uit.
'Back to the Future', geregisseerd door Robert Zemeckis, is een van de beroemdste films van de jaren 80, de tweede van meerdere samenwerkingen tussen Robert Zemeckis en Alan Silvestri (die later een van de meest illustere componisten van die tijd zou worden. ).
De fanfare is misschien wel de meest erkende filmthema, precies de juiste hoeveelheid heroïsch en eigenzinnig! Ook bevat de soundtrack pareltjes als The Power of Love (door Huey Lewis and the News) en Johnny B. Goode (door Chuck Berry), die op zichzelf al trendsettende nummers zijn!
Allemaal aan boord van The DeLorean!
11. The Godfather (1972):
Alles aan 'The Godfather' is episch: de roman, de films en de muziek.
De kroon op Francis Ford Coppola werd gescoord door de Italiaanse componist Nino Rota die verantwoordelijk is voor de legendarische 'The Godfather Waltz'.
Nino leent zich uit zijn eerder gescoorde film, 'Fortunella', en verhoogde het Italiaanse gevoel van de muziek in 'The Godfather', waarbij hij het ongeluk van de personages vastlegde en zo een tragische sfeer in de partituur opriep.
'The Godfather Waltz' en 'Love Theme from The Godfather' zijn een bewijs van het voorgaande feit en van de vindingrijkheid van Nino Rota's muzikale behendigheid. 'The Pickup' legt het gangsterthema van de film vast met zijn veerkrachtige, onheilspellende gevoel.
12. Harry Potter (de eerste drie films) (2001-2004):
Magisch, mysterieus en beklijvend.
Een trip down memory lane met dit juweeltje van een partituur, gecomponeerd door John Williams.
'Hedwig's Theme' is altijd een tranentrekker, met zijn klagende tonen die Harry's eenzaamheid uitstralen, die langzaam verandert in een vrolijke, verheffende melodie die Harry's entree in de tovenaarswereld weergeeft.
Zal ik huilen als ik het hoor? Altijd.
13. Avengers: Endgame (2019):
Een vrij nieuwe film op de lijst, maar een pluim voor Alan Silvestri's bekwaamheid als componist die magie kan hanteren met het dirigeerstokje (zijn persoonlijke Mjölnir, als je wilt), de soundtrack van deze film heeft zijn voorgangers overtroffen terwijl de nostalgie intact blijft.
Meeslepende, krachtige en intense muziek zet de perfecte toon voor de finale van de Avengers-franchise. Of het nu de oorlogsscène is, Captain America die eindelijk de Mjölnir optilt, het uiterlijk van de achtergebleven helden (Portals) of de laatste Snap (The Real Hero), de score weet je moeiteloos naar binnen te halen.
'Whatever it Takes' raakt je op manieren die je je niet kunt voorstellen, waardoor je nostalgisch wordt over de offers die alle Avengers hebben gebracht om hier te bereiken.
Mijn persoonlijke favoriet is het jazzy 'It's Been A Long, Long Time' van Harry James (gezongen door Kitty Kallen) dat speelt als de film ten einde loopt. Zo'n mooie manier om afscheid te nemen! En zo een bevredigend beeld om het te begeleiden!
14. Requiem for a Dream (2000):
Een trippy film met een angstaanjagend griezelige soundtrack waardoor je gek wordt (op een goede manier!).
Darren Aronofsky's onconventionele film over onvervulde menselijke verlangens wordt boeiender gemaakt door het thema, gescoord door Clint Mansell, die in de meeste delen ostentatief György Ligeti's Lux Aeterna gebruikt.
De score is onheilspellend, een beetje somber (een kwaliteit van Aronofsky's films) en opzettelijk rauw. De muziek speelt een belangrijke rol in het leven van de personages en weerspiegelt hun verlangens en verslavingen, en de mate waarin ze ervoor gaan.
15. 2001: A Space Odyssey (1968):
Een andere baanbrekende sciencefictionfilm, geregisseerd door het excentrieke genie Stanley Kubrick die alle muziek die Alex North voor de film maakte (zonder hem op de hoogte te stellen) op beroemde wijze schrapte, werd volledig gescoord door klassieke muziek.
Stanley Kubrick besloot voor legendarische klassieke stukken te gaan: het gedicht 'Also Sprach Zarathustra' van Richard Strauss, de wals The Blue Danube van Johann Strauss II en Lux Aeterna van György Ligeti, die sindsdien op zo'n manier synoniem zijn geworden met de film dat het is onmogelijk om aan 2001 te denken zonder dat The Blue Danube in je hoofd speelt.
Zijn reden was dat hij wilde dat zijn film meer een auditieve zintuiglijke ervaring zou zijn, niet afhankelijk van dialoog of verbale signalen, en dus grootse, majestueuze, soulvolle composities uit het klassieke muziekverleden gebruikte.
Onnodig te zeggen dat de eigenaardige beslissing goed uitpakte voor de film.
dagwandelingen appalachian trail virginia
16. E.T. The Extra-Terrestrial (1982):
John Williams scoort (geen woordspeling bedoeld) opnieuw met de muziek van deze schattige film geregisseerd door Steven Spielberg.
Het vat de essentie van de kindertijd samen: de onschuld, het gevoel van verwondering, de nieuwsgierigheid in ons allemaal op die leeftijd. Het heeft een emotioneel gevoel dat zowel bij oud als bij jong en oud aanslaat en lang vergeten herinneringen aanwakkert.
Het beste deel van de score moet de vliegende fiets zijn (vliegen)! Vreugde, verbazing en plezier rolden allemaal in de muziek.
En de muziek voor het afscheid roept tranen op. Elke. Single. Tijd.
E. T. Telefoon naar huis! Meer zoals E.T. Bel niet naar huis!
17. Gone With The Wind (1939):
Scarlett O'Hara's beproevingen en beproevingen vinden hun uitdrukking in de muziek van de film. De score is gescoord door Max Steiner, een van de grootste componisten in de Gouden Eeuw van de cinema, en is zowel hartverscheurend als op zichzelf al majestueus.
De partituur speelt een belangrijke rol bij het in kaart brengen van de karakterontwikkeling, een onderscheidende kwaliteit van het werk van de heer Steiner.
Ze maken ze niet meer zo! Omdat het ze eerlijk gezegd niets kan schelen! over muziek meer.
18. Schindler's List (1993):
De partituur van Schindler List is gecomponeerd en gedirigeerd door John Williams (zo'n begaafde schat van een man) en markeert een nieuwe samenwerking met Steven Spielberg en is een aangrijpende ervaring.
Verdrietig en melancholisch, het verwoordt het onderliggende leed en het vreselijke ongeluk van Krakau.
19. Jurassic Park (1993):
Een partituur die gelijk staat aan piek jaren 90 en dinosauriërs, gecomponeerd door John Williams (alweer!), Is een lust voor het oor.
De partituur omvat het wonder van het zien van iets dat zo ongewoon is dat je het niet kunt bevatten door het hoofdthema, en dan tot verbazing en verrassing gaat in Journey to the Island en de dreiging vastlegt wanneer het park schurkenstaten wordt, met de rest van de partituur.
20. The Pink Panther (1963):
Henry Mancini ontketent zijn muzikale genie op een grappige manier via The Pink Panther (een ander meesterwerk van Blake Edwards).
Het dubieuze, cartoonachtige thema uit de film is misschien wel net zo beroemd als de Taj Mahal en het meest gebruikt in films die een komisch onderzoek willen uitbeelden.
Het thema bestaat uit een saxofoontenor die in de loop van de tijd zijn meest veeleisende kwaliteit is geworden.
De score is grappig, maf en net zo eigenzinnig als het hoofdpersonage, Jacques Clouseau (uitstekend gespeeld door Peter Sellers). Het slapstick-gevoel van de film, de pittige toon wordt effectief belichaamd door de score.
21. Goldfinger (1964):
Hebben we hier echt een verklaring voor nodig? : P.
Een van de beroemdste en meest iconische thema's aller tijden.
De zang van Shirley Bassey draagt bij aan het drama van de muziek die synoniem is geworden met de spionagethriller-serie en verwijst naar het zusterthema.
'Goldfinger', met zijn koperachtige, jazzy vibe, is een van de beste muziekstukken in de hele soundtrack van de James Bond-films.
De zachte sexiness van meneer Bond wordt gepersonifieerd door het legendarische thema.
Bedankt, John Barry!
Dus, wat is jouw favoriet? Vertel het ons in de comments!
Wat denk je er van?
Begin een gesprek, geen vuur. Post met vriendelijkheid.
Plaats een reactie
