Doorgaan en overkomen zijn niet hetzelfde
Ja, de titel is geïnspireerd op het recente nummer van John Mayer, ‘Moving On and Getting Over’. Ik kwam het tegen op mijn YouTube-startpagina. En toen ik er eenmaal naar begon te luisteren, realiseerde ik me dat de man gelijk heeft. In alle opzichten. Hij heeft het zo goed gedaan dat het op de juiste plaatsen pijn doet.
Ik vroeg me af hoe vaak we zeiden dat we over iemand heen waren, maar dat waren we echt niet. Ik vroeg me af over de keren dat we iedereen in de buurt vertelden dat we verder gingen, maar dat waren we echt niet. Als we verder gingen, konden we er meestal niet overheen. En als we er overheen waren gekomen, waren we er nog niet echt van verder gegaan. Weet je wat ik bedoel?
Verder gaan
Als er iets plotseling, onverwachts en meestal ergs met ons gebeurt, is er slechts een beperkte tijd dat we er bij stil kunnen blijven staan. Daarna, omdat zo het leven en de tijd op niemand wacht, moeten we verder met het incident. We hervatten ons leven, wennen weer aan routine en hopen dat we het incident daadwerkelijk zullen vergeten en op een gegeven moment loslaten. Verhuizen heeft niets te maken met overkomen. Het is alsof je wegrent voor je donkerste geheim. Je kunt zo ver rennen als je wilt, maar het zal je nooit verlaten voordat het je verlaat. Je kunt verder gaan en toch niet loslaten.
Overkomen
Dit is het deel waar we allemaal bij willen komen. Het is alsof je het licht ziet en oversteekt naar de andere kant. Dit is het beloofde land. Het is dat deel waar we officieel accepteren en erkennen dat er iets is gebeurd en dat het ons in grote mate heeft beïnvloed. We erkennen dat het ons misschien zelfs heeft veranderd, maar overkomen is als veranderen na verandering vanwege het incident. Het is als een prisma. Het licht dat het prisma raakt, is het incident. Het licht dat door het prisma wordt gebroken, is de verandering en het effect dat het incident in ons teweegbrengt. Het spectrum dat uit het prisma komt, is wanneer we eindelijk over het incident heen zijn.
Verdergaan is als gaan liggen en wachten tot de slaap komt. Overkomen is de slaap die daadwerkelijk naar ons toekomt. Soms duurt het langer dan normaal om bij ons te slapen. Maar uiteindelijk, als we lang genoeg wachten, zal het naar ons toekomen. Ondanks alle tranen die we lieten vallen terwijl we lagen en verder gingen, ondanks alle nachten dat we klaarwakker waren, wachtend op een soort van uitstel ondanks alle pillen die we slikken om de slaap tijdens het liggen te versnellen… de slaap zal komen.
Ondanks alle vrijwillige pijn die we oplopen terwijl we onvrijwillig pijn doen, zullen we er op een gegeven moment wel overheen komen, zodat we verder kunnen gaan. Het zal zijn als een stille kiek in het stille bos van onze geest. We zullen het niet weten totdat we het weten. Maar het zal gebeuren. En dat is wanneer we veilig kunnen zeggen dat we verder gaan en eraan komen. Tot die tijd gaan we alleen verder en proberen we er overheen te komen.
Wat denk je er van?
Begin een gesprek, geen vuur. Post met vriendelijkheid.
Plaats een reactie
